متولد شده بودم از مه... سالهایی که میان حجم سفیدی از عشق و تنهایی ، دود برخاسته بود.. وگریه ام را پشت ابرها جاگذاشته بودم.. ک گنگ بمانم ... و گریه ام هنوز بند نیامده... هنوز که به پیدایش نرسیده ام.. و آن بطن حجیم جفتم را متولد نکرد... شاید به هنگام کودکی ام گهواره ام روبروی حمام پیر آبادی بود که هرگاه دودش می آید، افکارم سست میشود.. شاید، میان چرخش تهوع آور ابرها به درد می رسید مادرم... و من ، ناگذیر متولد شده بودم از مه غزل ۷...
برچسب : نویسنده : arghavan62 بازدید : 4
برچسب : نویسنده : arghavan62 بازدید : 8
برچسب : نویسنده : arghavan62 بازدید : 19
برچسب : غزل۱۳, نویسنده : arghavan62 بازدید : 12
برچسب : نویسنده : arghavan62 بازدید : 16
برچسب : نویسنده : arghavan62 بازدید : 38
برچسب : نویسنده : arghavan62 بازدید : 9
برچسب : نویسنده : arghavan62 بازدید : 41
برچسب : نویسنده : arghavan62 بازدید : 20
برچسب : نویسنده : arghavan62 بازدید : 48